Witte stranden, The Killing Fields en beroofd zijn

Waar was ik gebleven, de bus naar Sihanoukville.
We hadden een nachtbus geboekt en we hoopten dat het niet zon krappe bus was als van Chiang Mai naar Bangkok. Bij aankomst bleek het echt een slaapbus te zijn met een soort van strandbedjes. Wij hebben hier best lekker in geslapen. Uiteindelijk deed de bus er 17 uur over ipv de 12 uur die ervoor stond, 2 keer een lekke band.. al is dit hier niet zo gek want want er zijn bijna geen verharde wegen. Bij aankomst in het hostel hadden we geen zwembad, maar en hoogslaper, een slechte fan, een klamboe en een koude douche. Vanaf hier zijn we een week opgetrokken met 3 jongens, 2 Finse en 1 Nederlander. Ook ontmoetten we een barman in de middag en die vertelde als je de flyers verzameld die worden uitgedeeld op het strand, dat je dan met stappen de gratis cocktails kan verzamelen! Dit gingen we zeker doen want we lagen op het strand en de 1e was al te verzilveren om 22.30 uur. Daarvoor nog even een flesje Vodka gekocht om te mixen met diverse drankjes. Het werd uiteindelijk een toffe stapavond waarbij wij het rond 02.00 uur wel genoeg vonden. De dag erna hebben we eigenlijk weinig gedaan want de zon scheen niet. Het leuke aan Sihanoukville was dat alles er heel goedkoop was en voor 2 dollar had je al een knappe maaltijd in een restaurant! Daarna zijn we naar een locale markt geweest en hier heb ik voor 4 dollar schuim en haarlak gekocht, best wel duur voor hier. Ook hebben Judith en ik Allstars gescoord voor 14 dollar per stuk!!

De volgende dag gingen we met de boot naar het paradijselijk eiland, Koh Rong om daar zon 4 dagen te vertoeven. Eerst heb ik nog even fanatiek een rondje hardgelopem want na 5 weken niet sporten voelde ik me wat aan de luie kant, haha. Maar wat was het eiland mooi zeg. Het eiland had geen wegen, alleen een strand met bars, restaurants en guesthouses. Dus geen gezeur van tuk tuk drivers aan je hoofd. De stranden waren parelwit en het water was zo helder, heel erg mooi. Het was meer een beetje een hippie eiland, iedereen kwam daar om te relaxen en te chillen. We hebben nog een wandeling door de jungle gemaakt van een uur om op een ander strand te komen, Long Island Beach, wat totaal niet toeristisch was. Hier dezelfde witte stranden, wat een rust en we hebben daar heerlijk lopen bakken. Op dit eiland hebben we voor het eerst 'pork belly', ook wel varkensbuik en het was lekker! Zelfde smaak als speklapjes maar dan 10 keer beter. Op het eiland hebben we ook nog een boottocht gedaan waar je weer naar een ander eiland ging en hebben we gesnorkeld. Lekker op het dek zonen, van de boot afspringen en dat onder het genot van een biertje. Het goede leven noemen we het maar ;-). Helaas niet gevist en dus geen vis op de BBQ, want onze oh zo vriendelijke gids vond dat we wel wat langer op 1 eiland konden blijven want dan had hij meer tijd met z'n chickie en om een joint te roken. Dit laatste is trouwens vrij normaal op het eiland. 6 november was het ook weer tijd voor de fullmoonparty. Dit keer iets kleinschaliger en helaas na een gezellige avond kwam ik erachter dat ik ongeveer 40 muggenbeten er bij had gekregen. De welbekende zandvliegen van Koh Rong vonden mij blijkbaar erg lekker. Nu ik dit verhaal schrijf is het alweer een week geleden en jeuken mijn benen nog net zo erg! Na 4 nachten hier vertoefd te hebben vonden we het welletjes en we wilde weer wat doen, tijd om naar Kampot te gaan.

Het busje naar Kampot was bestemd voor 14 personen, maar de busorganisatie vond het nodig om er 16 in te proppen. Gelukkig voor Judith en mij hadden wij een knappe stoel voor ons alleen. We gaan ook eigenlijk sinds Sihanoukville op de bonne voi op zoek naar een hostel, want dit is goedkoper en er zijn er zoveel. Ons doel was iets te vinden met een warme douche. Maar helaas... Tot nu toe hebben we al 10 dagen een koude douche en ach daar wen je ook wel weer aan. Deze dag hebben we niet veel boeiends gedaan en wilde we eigenlijk wel even stappen. Echter om 23.30 uur was alles dicht en geen tuk tuk te bekennen. Heb je er 1 nodig, dan kan je ze niet vinden. Er was namelijk een feestje ergens 15 minuten verder op waar je een tuk tuk voor nodig had. Uiteindelijk toch eentje gevonden en voor 6 dollar bleef hij de hele avond op ons wachten.
De dag erna hebben we een scooter gehuurd om de 'Bokor Hill Station' te bezoeken op een berg, een verlate casino uit de tijd dat het een Franse kolonie was. Tot 15 kilometer voor bestemming ging alles goed en zeiden we nog tegen elkaar 'je zou hier maar een lekke band krijgen'. Nu kan je het al raden.. Wij hadden een lekke band! Gelukkig een paar lieven locals hebben ons geholpen zonder dat ze ook maar een woord Engels spraken. Met ze 3e op de scooter naar een punt waar meer mensen waren, we moesten daar wachten zonder te weten of hij ons nu wel of niet ging halen maar hij kwam netjes terug. Helaas lukte het hem niet alleen en moesten dus 2 andere locals hem helpen. Nadat de scooter gerepareerd was kregen we een 'no go' van de beste man en moesten we onze rit 180 graden omkeren en terug naar Kampot, we luisterde maar haha. Hop Judith achterop bij een security man en ik op de scooter. De 2 oudere locals waren ook zo behulpzaam en we wilde eigenlijk wel hun huis zien en hoe ze leefde. Na veel gebaren mochten we mee, nja we wisten het niet zeker maar we volgde ze gewoon. En jahoor 300 meter voor bestemming weer een lekke band! Gelukkig was deze met 10 minuten gemaakt. Bij hun thuis kregen we trouwfoto's te zien van hun en ook van hun 20 jarige dochter die net 5 maanden getrouwd was. Als je hier verliefd ben dan trouw je, heel anders dan in Nederland en ze vond dat maar gek! Om 18.00 uur terug in het hostel voor de gratis BBQ en bier. Ook kwamen nog 3 Nederlanders die we op Koh Rong hadden ontmoet naar ons hostel en hebben we heerlijk aan de cocktails gezeten. Het werd een topavond, lekker gekletst en naar bed om 02.30 uur. De volgende dag ging alleen onze bus al om 0645 uur naar Phnom Penh. Judith vond het gek dat ze zich een beetje brak voelde tot ik haar vertelde dat we maar 4 uur geslapen hadden! Die dacht dat het 00.00 uur was toen we gingen slapen.

Volgende bestemming: Phnom Penh, waar we tevens ook beroofd zijn.
Het eerste doel was een visum regelen voor Vietnam, wamt dan konden we over land en dat scheelt ons weer een vliegticket. Aangekomen bij het bureau bleek dat we alleen met dollars konden betalen en dat hadden we niet.. Geld inwisselen met onze lieve tuk tuk driver voor een goede rate dus ook dat was weer geregeld. De volgende dag zijn we naar de Killing Fields, de Tuol sleng gevangenis en de Russische markt geweest met dezelfde tuk tuk driver. Jeetje wat was dat indrukwekkend zeg. In 1975 tm 1979 is hier 1/4e van de bevolking afgeslacht door de communistische mr Pol Pot omdat hij vond dat Cambodja terug moest naar de tijd dat iedereen als landarbeider leefde. Iedereen die 'slim' was, dus gestudeerd had, een goede baan had of een brul droeg werd afgeslacht. En op brute wijze. Eerst werd je gevangen genomen zonder goede reden in de gevangenis en martelde je ze net zolang totdat je een (valse) verklaring aflegde om vervolgens naar een van de 191 Killing Fields gebracht te worden. Hier werden baby's tegen bomen aangeslagen tot dat ze dood waren onder toeziend oog van hun moeder, oudere werden met scheppen, bijtels en houtblokken doodgeslagen. Al met al voor veel mensen nog fris in het geheugen want het is nog maar 40 jaar geleden. Dit is ook 1 van de redenen waarom Cambodja nog zo weinig ontwikkeld is tov bijvoorbeeld thailand.

De volgende dag hebben we gerelaxed bij een zwembad van een hotel en wilde we 's avonds lekker shoppen. Geld gepind en dus veel dollars op zat. Ook dachten we lekker te lopen want het was maar 1,5e kilometer. Dit hebben we geweten... In Cambodja om over te steken moet je gewoon gaan lopen want anders sta je er morgen nog. Dit deden we dus tot dat een scooter bijna over onze tenen reed. Maar helaas, deed hij dit maar want in een fractie van een seconde trok hij aan onze schoudertas waarvan de band trok en weg was ons tasje. Al het geld zat erin en helaas ook Judith haar telefoon. Gelukkig geen paspoorten of andere passen. Snel door ons lieve thuisfront de verzekering gebeld en nummer laten blokkeren, maar we moesten hiervoor aangifte doen. Op internet even ingelezen en ook dit zou niet zo soepel verlopen zoals het in Nederland gaat. Om het politierapport te krijgen moet je flink betalen, want ze verdienen hier niet zoveel dus doen ze het maar op deze manier. Een lief vrouwtje van het hostel kon regelen dat een meneer van de toerist politie in ons hostel kwam zodat we niet naar het corrupte bureau hoefde 16 km verderop. Dit ging ons wel 25 dollar pp kosten. Uiteindelijk heeft hij alles goed geregeld en hebben wij een politierapport met stempel in ons bezit. Je kunt je wel bedenken dat we helemaal klaar met Phnom Penh zijn en we hier graag weg willen, alleen ons visa gaat pas de 14e in. Ons plan was namelijk eerst om nog naar Kratie te gaan maar vanuit daar, scheen, konden we niet goed naar Vietnam.

Na het doen van aangifte zijn we naar het Mekong Islands (Koh Dach) geweest, ook wel het zijde eiland genoemd. Hier hebben we gezien hoe de mensen handgemaakte zijde doeken maken en hebben we het zelf ook even mogen ervaren. Verder wat rondgetoerd over de hobbelige, niet verharde wegen met de tuk tuk en zagen we nog een aapje als huisdier. Was net een jaar oud en zo schattig. Helaas zat ie aan een ketting van 1,5e meter en dit is voor ons als Nederlanders iets wat bij ons gewoon niet kan. Het jongetje was te hecht geworden aan het beestje en wilde hem niet vrij laten. Alles kan hier. Het eiland was prachtig, de lokale mensen wonen in zelfgebouwde hutjes/huisjes en veel kinderen speelde op straat.

Eigenlijk heeft onze tuk tuk driver het een stuk aangenamer gemaakt hier in Phnom Penh. Zon lieve man, heeft ons met alles geholpen en bijna nog een nieuwe telefoon voor Judith geregeld. Om een beeld te schetsen van onze tuk tuk driver, hij slaapt in zijn hangmat in de tuk tuk de hele week, gaat bijna niet naar zijn huis met vrouw en 2 kids en verdiend soms 0 dollar per dag. Sms heeft hij goede dagen en verdiend hij 20 dollar. Al met al eigenlijk niet genoeg om zijn vrouw en kids te kunnen onderhouden. Waarschijnlijk heeft hij na deze 4 dagen met ons genoeg geld verdiend want morgen gaat hij naar huis.

Vandaag hebben we maar weer bij het zwembad gerelaxed want onze nachtbus gaat pas om 0030 uur. Achteraf hadden we dus al gister kunnen gaan aangezien ons visum vandaag ingaat. Beetje dom maar niks meer aan te doen!

Tot het volgende verslag en groetjes van ons.

Judith en Kim